Literackie użycia nazw własnych jako przedmiot badań semiotycznych

Piotr Stalmaszczyk

Instytut Anglistyki, UŁ

Literackie użycia nazw własnych, a szczególnie fikcyjne nazwy własne, stanowią współcześnie przedmiot analiz i debat w obrębie licznych dyscyplin: m.in. w semiotyce, logice, filozofii języka, językoznawstwie, literaturoznawstwie, antropologii kulturowej, translatoryce. poświęcony będzie omówieniu wybranych podejść do nazw własnych ze szczególnym uwzględnieniem tradycyjnej analitycznej filozofii języka. Przedstawię właściwości fikcyjnych nazw własnych oraz ich możliwe funkcje (przede wszystkim pozatekstowe), a także podejście funkcjonalne do nazw własnych, zaproponuję również interpretacje nazw własnych jako wiązek cech oraz ich interpretacji w przestrzeni semiotycznej. Wprowadzę pojęcie nominosfery (czyli przestrzeni semiotycznej koniecznej dla interpretacji i funkcjonowania nazw), a inspiracji w poszukiwaniu właściwego modelu interpretacyjnych będę szukał w dokonaniach filozofii analitycznej, a także w pismach m.in. Walerego Pisarka, Nelsona Goodmana, Borisa Uspienskiego i Jurija Łotmana.

Słowa klucze

nazwy własne, nazwy bytów fikcyjnych, nominosfera, semiotyka

Bibliografia

Goodman, N. 1997. Jak tworzymy świat (tł. M. Szczubiałka), Warszawa: Fundacja Aletheia.

Grudzińska, J. 2007. Semantyka nazw jednostkowych, Warszawa: Semper.

Łotman, J. 2017. Kultura historia literatura (tł. B. Żyłko), Gdańsk: Wydawnictwo UG.

Predelli, S. 2017. Proper Names. A Millian Account. Oxford: OUP.

Rzetelska-Feleszko, E. 2006. W świecie nazw własnych, Warszawa: Towarzystwo Warszawskie Naukowe.

Wolnicz-Pawłowska, E. 2014. Nazwy własne w przekładzie. Zarys problematyki, Poznańskie Spotkania Językoznawcze 27, 201-214.