Urszula Sokólska
Uniwersytet w Białymstoku
Liczba oraz zakres prac dotyczących języka artystycznego przedstawia się dzisiaj imponująco. Można tu wymienić dziesiątki nazwisk badaczy, a także dziesiątki nazwisk pisarzy i poetów, których twórczość analizowano. Szacunek wzbudza również różnorodność ujęć badawczych. Niniejsze wystąpienie – ze względu na bogactwo materiału analitycznego oraz rygory czasowe obowiązujące prelegentów – przyjmie postać rekonesansu, podczas którego zostanie zasygnalizowana różnorodność metodologiczna i formalno-tematyczna badań nad językiem autorów. Przedmiotem uwagi staną się m.in.:
– rozważania chronologiczne dotyczące początków studiów nad językiem autorów,
– słowniki języka autorów,
– metody badawcze wykorzystywane w studiach nad językiem autorów (np. teoria pola semantycznego, kognitywizm, metody statystyczne),
– aspekty badawcze podejmowane w studiach nad językiem osobniczym (leksykalne, morfologiczne, semantyczne, stylistyczno-
-składniowe itd. )
Słowa klucze
język autorów, styl a język, stylistyka językoznawcza, stylizacja
Bibliografia
A. Wilkoń, Dzieje języka artystycznego w Polsce, Kraków 2002.
Z. Klemensiewicz Z., Jak charakteryzować język osobniczy?, [w:] tenże, W kręgu języka artystycznego i literackiego, Warszawa 1961.
Język osobniczy jako przedmiot badań lingwistycznych, Zielona Góra 1986.