Neologizmy względne i bezwględne. Rozważania o neologiczności neologizmów

Iwona Burkacka

Uniwersytet Warszawski

Celem wystąpienia jest przedstawienie rozważań dotyczących kategorii nowości w ocenie neologizmów występujących w tekstach artystycznych. W opracowaniach spotyka się różne metody weryfikacji datacji innowacji i określania stopnia ich kreatywności. Neologizmy stanowią zaś jeden z najbardziej wyrazistych elementów języka osobniczego. Rozważania koncentrują się wokół tekstu Bogusława Krei, który w 2003 roku zaproponował wprowadzenie stopniowania neologiczności i wydzielanie neologizmów subiektywnych. Propozycja ta jest niezwykle interesująca w odniesieniu do współczesnych tekstów kultury, a zwłaszcza powieści i reportaży, w których widoczne są odwołania do poetyki ponowoczesności, w tym intertekstualności i swoistego recyklingu kulturowego.

Słowa klucze

Neologizm słowotwórczy, kreatywność, stylizacja, datacja

Bibliografia

Derwojedowa M., Kwiecień M., 2020, O złudności nowości, o pozorności dawności (na przykładzie demokratury). „Studia Językoznawcze. Synchroniczne i diachroniczne aspekty badań polszczyzny”, t. 19, s. 83–96.

Kozłowska A., 2020, O możliwościach wykorzystania Narodowego Fotokorpusu Języka Polskiego w badaniach neologizmów pisarzy (na przykładzie języka Cypriana Norwida), w: K. Wojan (red.), Wokół pewnego cytatu, BEL Studio, s. 167-172.

Kreja B., 2003, Neologizmy i ich rodzaje, w: A. Pstyga (red.), Wokół struktury słowa, Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego, s. 37-49.

Wierzchoń P., 2013, Z problemów lingwochronologizacji polskiej, „Poradnik Językowy“, 7, s. 42-56.

Wierzchoń P., 2016, Z kart historii „parcia na” neologizmy, „Poradnik Językowy“, 4, s. 110–129.